Dinçer Çankaya:Yürek Pusulası

Yürek Pusulası

Çocuk ağlıyordu, sahipsiz bir kentte ve alıp götürüyordu kalleş rüzgarlar düşlerini.

Kar yağıyordu inceden inceye ve çağlayanlarda donuk bir sevda upuzun bir yanlızlık ve kahrolası cellatlar...

Zîné şarkısın söylüyordu hüzünlü yitirilmişliklere ve güneş sönmüş vicdan bitmiş.

Uzak kentlerden mutluluk sesleri geliyor hoyratça, çılgınca.....

Bir kara lastik hayali var evdalın birde sıcacık bir tandır ekmeğinin doyurgan mutluluğu kendi dünyasında.......

Bilmem kaç medeniyet gezmiş Roni nin yürek pusulası zalimlerin narası ve dalkavuk bir dünya.....

Ve feodallerin alçak sesleri kutsal yaşamı arsızca bitiren ot, it, toprak hevesi ve acımasız kan davaları.....

Yoksulluk freni patlamış köhne yaşamların aşağlık berdellikleri ve alçakca satılan küçücük kızlar...

Ağıtlara eşlik ediyoır acı stranlarla mezopotamya ve çiroklar anlamsız akan murat nehri dilsizliğinde...

Evren yanlızlığı anlatılamayan duygular,hunharca kelepçelenmiş yürekler hepsi hepsi birer trajedi ülkemde Çalıyor sazını çok sesliliğe inat zorbedar kavimler ve hüsran açmayan güllerde...

Sonra neşessiz uçan kısa ömürlü mahsun kelebekler

Bir boğuşmacadır hayat ve galibi belli olan sonra ana rahmine gelmek istemeyen melekçikler ve hikayesini bitirmiş nemrutlar....

Tek hakim olan ego canavarı kuşatıp yok eden yarınları çalan ve bilinen çöküş sonu olmayan umutlara inat savaş ve sonra yine sonra kan, göz yaşı
Elbette yok olmak tezini ıspatlayamayan bir filozofun keşmekeşliği,

Herkese herşeye metre karesi fazla olan cihanda ağu revan ve yıldızlara sığınmak isteyen Dino....

Sonra acımassızca horlanan fukara nın zengin tiplemeleri olan küçücük zalimlere yakarışı, Sevdası köreltilenler, ana babayı terk eden alçaklar ritmi bozulan ve sonra kabus kralığına soyunan evren zibidileri tabikki zulüm Trajediye ülkesinin soysuz kahramanları ve çılgın düşüncelerin kaleme dökülürken her canlının üstü olan kul, insan sevgisi ve yüce kardeşlik sonra çılgın bir bahar dans eden bülbüller zılgıt çalan şimşekler yeni bir dünya ve sonta mutluluk denizinde yaşam....

Dinçer Çankaya