AĞRILI EFSANE DİNÇER ÇANKAYA

AĞRILI EFSANE DİNÇER ÇANKAYA

BİRİNCİLİK ALMIŞ ÖDÜLLÜ ŞİİR LERİNİ  SİZLERLE PAYLAŞMAK  İSTİYORUZ İŞTE BİR KAÇ ÖRNEK ÇALIŞMASI:

Evin Sen ve ben iki bilinmiyenli denklem Aşk çemberine girmiş iki mahsun yaratık... Ve şu evren kargaşasında ki biribirine kenetlenmiş birer halka.. Hey can hey yar güzel evin Bu mu sevda dedikleri Anlayamıyorum ve algıda yetersizlik yaşıyorum... Acı çekiyorsun biliyorum Ve derinden derine içerleniyorsun Anla anla beni diyorsun Ve ağıtlar yakıyorsun bu dermansız hastalığa... Güzel yar güzel evin hey can Gel sen bırak derdi kederi ve elemi Ve yaşa o güzelim duyguyu yüreğin şahlansın.... Gel seninle çıkalım uzun bir yolculuğa Göçmen bir kuşun kanadında görelim cihanı Gezelim sahra çöllerini ve görelim Leyle ile mecnunu ve yüreklerinin nasıl yandığını... Aşk uğruna ölümü göze aldıklarını Ve kenetlenelim biribirmize bizde acı çekmeyelim diye... Ve sonra güneşe misafir olalım Semerkanta gidelim el ele Ve ömer hayyamı görelim elindeki şarap şişesini ve dostlarına aşkla yaptığı sakiliğni... Onda sevdayı yaşayalım kendimizden geçelim Ve aşkın büyüsüne kapılalım Gezelim görelim yaşayalım Güzel evin can evin Asırlık bir çınara misafir olalım Ve dalları yaprakları kısacası bir canın bütün damarlarında ki bağlılığı görelim Ve acımsız rüzgarın alıp götürdüğü candan ayırdığı dalları ve asırlık ağacın acıyla feryadını... Üzülelim ve rüzgara inat sevişelim... cizira botan dağlarında gezelim Ve ulu dağın zirvesinde mem ile zini görelim ve hain bekoyu bu iki canı nasıl ayırdığını.. Ağlayalım ve yüreklerimizi zincirleyelim Bekolar koparmasın diye. Hey can güzel evin şirin yar Daha gezeceğimiz çok yer var Gök yüzü ve yıldızların aşkı Okyanuslar ve su taneciklerinin evine dansı Fehatın şirini xecenin siyabendi Kızılırmağın coşkusu ve bir bebeğin anneye olan aşkı.. Fakat biliyrsun ki zamanımız yok Ömür kısa aşk başa bela gel haydi gel Zaman geçmeden yaşayalım bu duyguyu.. Ve görelim bütün güzellkleri Yüreğimizde aşk güzellik ve gönüllerin büyük evini...   Dinçer Çankaya

GERÇEK MANADA KENDİNİ KABULLENDİREBİLMİŞ ALANINDA ZIRVELERİN ADAMI

Ademin Çocukları Ve Barış Ararat işte alır götürür evrenin karanlığına ve sonra temaşa edersin yitirilmiş tarihi, namı diğer Ağrı, Agıri, Karaköse, Karakilise. Vermiş Allah en yüksek dağını, cezbedici ve dimdik. Umuttur Ararat, sevdadır, hüzündür ve başkaldırır… Hücrelerin şaha kalkışında canlı şahididir Mezopotamya’nın. Evet düşlerdeyim, nedense aklımda Habil ve Kabil kardeş kanını toprağa akıtan Âdem peygamberin çocukları var. Sonra kirlenmiş dünya dehşet gününden bu güne Mezopotamya dedikleri Ortadoğu topraklarından ölüm, acı, ihanet, kan, ağlayan analar, babasız kalan çocuklar ve mezarı meçhul katledilenler. Zulüm hiçmi hiç durmamış ağlamış yeryüzü ve kahretmiş kendini insanlık. Sonra o meşhur ayet Habil’le Kabil’e ve insanlığa şöyle diyordu. ^^ Kim bir insanı bir can karşılığı veya yeryüzünde bir bozgunculuk çıkarmak karşılığı olmaksızın öldürürse o sanki bütün insanlığı öldürmüş gibidir. And olsun ki Resullerimiz apaçık deliller getirdiler ama onların birçoğu bundan sonrada yeryüzünde aşırı gitmektedirler. ^^ Tabi ki insanoğluna gelen bu mesajı da dinleyen olmadı. Çünkü kan bürümüştü gözlerini ve fesat ruhlarını satın almıştı, Hızla ilerlerken zaman insanlık çıkıyordu kendi mertebesinden vahşi, barbar ve zalim. İnsanlık hırsı cihan oldu olalı hiç durmadı; çıldıran, saldıran, sömüren ve utanç satırlarıyla doldu her yan. Ağladı gökyüzü fakat anlayan olmadı. Düş kuruyorum işte Ararat’ ta Murat suyu kenarında ve Kösadağa bakarken ‘’ Evdalé Zeynıké’nın meskeni büyük Dengbej büyük ozan.’’ Sümerlerde Allah lık yapan rahipler geliyor aklıma ve insanlık için çalışan filozoflar sonra Kızıldeniz de Tanrıya yalvaran zalim Firavun ve yerin dibine batan paragöz Karun ürperiyorum. Geninde var öldürmek insanoğlunun. Kardeşini öldüren bir soydan geliyor. Peygamber yakan Nemrut ve sonra filozoflar Sokrates, Descartes, Ehmedé Xani, Hayyam, Mevlana, Bedüüzzaman Saidé Kurdi, Faqıyé Teyran hep aklımda. Düş işte Feodaller, Saraylar, Reformlar, Rönesanslar, İhtilaller ve Demokrasi... Akan bir deryadır hayat ve kaynağı son bulacak olan. Padişahını öldüren yeniçeriler düşlerime misafir oluyor ve sonra kardeş katlını helal kılan sultanlar, içki ve tütünden ölenler, aklını kaçıranlar, haremler ve darbeci ihtilalciler… Üzülüyorum kahroluyorum ve düşlere esir oluyorum. Hep insanlık, hep zulüm, hep yok oluş… İnsanları fırınlarda yakan Hitler, Halepçe’de Kürtleri katleden Saddamlar, Maraş’ta, Sivas’ta, Zilan’da, Dersim’de soykırım yapanlar… Ağlıyorum, beddua ediyorum ve kahroluyorum. Evet, düşlerimden kurtulup size dönmeliyim. İnsan mutlu olmak, özgürce, canca, kardeşçe yaşamak için tarihini sorgulamalıdır ve düşmemelidir karanlığın kucağına. Sevmelidir, yüceltmelidir ve değerli kılmalıdır. Kendisini, dünyasını, insanlığı. Türkçe olimpiyatlarını izlerken yine düşlerime esir düştüm, ben bir düş yoksunuyum biliyor musunuz? Düşler söyler ben yazarım. Dünyanın her yerinden farklı dilde ve farklı ırkta rengi, sosyolojisi, psikolojisi, ekonomisi ve değişik düşleri olan yüzlerce tertemiz ve gelecek yarınlara umut veren o güzelim çocukların sonradan öğrendiği Türkçe dilinden şarkı söylemeleri elbette etkileyici ve değerlidir. Kendi dillerini, şivelerini bir kenara bırakıp dünya çocuklarının kardeşlik, barış, dostluk ve mutlu bir dünya resmini Türk diliyle çizmeleri yine eskilere götürdü beni. Kendi yasak dilimi hatırladım. Yıllarca konuşamadığım ve konuştuğumda, şarkısını dinlediğimde cezalandırıldığım dilimi. Sonra faili meçhul cinayetleri, sürgün, ölüm, hapis ve yok edilişi ve ağladım geçmişin karanlık yüzüne tükürdüm, darbecileri lanetledim. Ve kardeş kavgasını düşündüm, bitmeyen amansız bir yok oluşu. Evet, ne diyordu yaradan ayetinde. ^^ Göklerin ve yerin yaratılması ile dillerinizin ve renklerinizin ayrı olması onun ayetlerindendir şüphesiz bunda alimler için gerçek ayetler vardır.^^ Yok yok şimdi hiçbir şey eskisi gibi değil ve olmayacakta… Barış ve kardeşlik kutsaldır herkes özgürlüğe bir adım daha yakın. Dünya herkese her dilde her canlıya yeter. İyi şeyler olacak biliyorum, düşlerim beni yanıltmaz biliyorum, silahlar susacak her yer bayram havasında mutluluk yaşayacak ülkemde güller açacak, barış kardeşliği güçlendirecek. Ülkeme nifak koymak isteyen darbeci zihniyet yok olacak mutlu olacak ülkem. Evren güzelleşecek ve her dilde her iklimde barış olacak, ağlamayacak analar ve babasız kalmayacak çocuklar ve güller açacak sonsuzluğa. Güller açacak ülkemde….. Anahtar Kelimeler: Ağrı, Barış, Çocuk, PAYLAŞ   Dinçer Çankaya

Ararata Mektup Ey yüce Ararat Nuhun evi Medeniyetler beşiği Sanadır feryadım, sanadır dertlerim Dinle, aşklar meclisinin kutsal kubbesi Dinle evladını ve gör serserice dönen dünyayı... Dağların prensi, sen başını eğip bulutlara gizlenirken sessiz bir gizemle Analar ağlardı günlerce. Çocuklar babasız,insanlar aç ve sussuz Ama sen görmüyordun bunları Hüzünlüydün kendince.... Oysa ki sen bizlerden kopmaya çalışırken Küçücük kızlar çoktan satılmıştı Yetmişlik dedelere, cinsi sapıklara Namussuz alçaklarca, namus adı altında.... Yeter artık yüce dağ Barış tanrısı,adelet eşiği kalk ve gör, acı bizlere, huzur getir herkese Mutluluklar diyarı olsun gündüz gece Çok üzdük seni anlayamadık büyüklüğünü.. Köpek,eşek,ot için adam vurduk ve Feodalizme kurban gittik Sattık insanlığımızı.. Unuttuk herşeyimizi çıldırdık çıldırdık..... Can Ararat kalk haydi göster kendini Dur de bu bahtsız gidişe Sahip çık evlatlarına Kükre zalime ve mazluma kuçak aç Biliyormusun, sen bize küseli para denilen illet çıktı başa.. her yer doldu maşa dost satıldı,Ana Baba terk edildi ihanet baş gösterdi ve insanlık insanlığını unuttu.. Ama sen göremedin çünkü hala saklanıyordun karabulutlar diyarında.. Hatırlarmısın Nuhun evi, O güzel günleri Hani ben doğduğumda şarkılar tutturmuştun bana.. Bir sevda bin umut göstermiştin evladına.. Yem yeşil ağaçlar ve şarkılarda dans eden bülbüller Aşk sarhoşu olmuş kelebekler el ele kol kola girmiş bütün insanlar Kardeşçe,dostça,canca Sen mutlu huzurlu ve onurluydun Adalet dağıtırdın sahip çıkardın ağlayana dar ederdin dünyayı zorbaya... Ne kadar mutluyduk biliyormusun Yeter artık yüce dağ uyan ve feryadını duy evladının...... sevgi dağıt bize, kardeşlik canlık Tanıyalım kendimizi sevelim cihanı Sende bulalım aşkı ve sen korkut cahili, zorbayı, feodali kurtar aşka hasretleri bitir kan davalarını ve namussuzu cezalandır Ahmedé Xaniye selamlar götür bediuzzamana Öğretsin bize ilmi felsefeyi insanlığı ve kardeşliği..... Ve dön bana serhadın yanık sesi Evdalé Zeynikeyi getir... şarkıları huzur versin Aşkı tattırsın bize Mem ü Zin Yüce dağ sev bizi, kalk dağıt şanssızlıkları Sevinsin evrenin her bir yanı kahrolsun cehalet budalaları Sen dinle evladını haydi haydi kalk...

Dinçer Çankaya

AĞRININ ALTIN MADALYALI ŞAMPIYONU MİLLİ BOKSÖR ŞAMPIYON ŞAİR YAZAR

Aşk Kuşatmışsa o duygu yüreği Depremler yaratır benliklerde Ne güneşin cilvesi Ne poyraz rüzgarı Ne de gökkuşağının renkleri Anlamsız kalır hislerde Aşk bu işte dedikleri Dermansız bir vaka Ne göz görür yıldızları Ne kulak işitir şimşekleri Yeryüzünün bütün güzellikleri Anlamsız kalır hislerde Algılamaktır aşk Ve yarla güzlleşmek Tutunamamaktır Babilin asma bahçelerine Ve yalvarmaktır Tanrıya Ne Zühre yıldızının hikayesi Ne de afroditin cilvesine bakılır Bütün güzellikler anlamsız kalır hislerde Ademle Havalaşmaktır aşk ve İbadetin en kutsalı Eziyettir ve çaresiz bir umut Evereste yetişen asi bir gül Ne Anaya bakılır ne Babaya Ne yeme ne içme Ne de kainatın güzellikleri Anlamsız kalır hislerde

Dinçer Çankaya

 DİNÇER ÇANKAYA HOCANIN AYNI ZAMANDA ANTOLOJİ DERGİSİ  KAYITLI YAZARI

Ben Tarihim Ben Tarihim medeniyetlere şahitlik yapanım Hamburabi yi yargılayan... Zerdüştle oturanım ve sümerlerde rahiplerle savaşan yağmur olup yağanım Mezopotamya ya..... Gülüm bülbül olup gezerim Zeus inadına özgürlükle sevişen zal oğlu Rüstemle savaşanım Şimşeğim çakarım piramitlere ağıtım denizlerde Bilgeler diyarında misafirim bilgisizce. Destanım ağıtlar yakmışım habille kabile Sabrına şahidim Eyübün Ateşiyle yanmışmı ibrahimin Musanın değeneğiyle kutsanmış Mevlanayla özdeşleşmişim Tarihim ben Anadoluyum Pir sultan Abdalım emeğin terini selamlayanım...,ihtilal gecelerinde gezen yalnız bir yolcuyum Denizim masmaviyim ,basrada doğan güneş ve zülme ağlayan gök yüzüyüm Tarihim ben tarihim....

Dinçer Çankaya

 OLABİLMİŞ  BİR O KADARDA MÜTEVAZİ KİŞİLİĞİYLE MİLİ EĞİTİM MÜDÜRLÜĞÜ

Çocuk Bir çoban kavalında ağlıyordu çocuk Umutsuzlar diyarında Kayboluyordu gözyaşları boncuk boncuk Botanda.... Babasızlığını sorguluyordu Diken ile gül arasındaki sevda bağlamında.... Kuşlar yas tutardı ve gökyüzü çakmayan şimşeklerle donatılırdı Ağıdını duyan yoktu hiçbir melodide Yüreği yanıyordu inceden inceye Tek tesellisi ağlamak ve olmayan gelecek umutlara bağlanmaktı...   Dinçer Çankaya

BÜNYESİNDE  İYİ BİR ÖRNEK MÜDÜR YARDIMCILIĞI GÖREVİNİ YÜRÜTEN





ŞAİRİMİZİN ÜNLÜ DERGİLERDE BASIN KURULUŞLARINDA YAYINLANMIŞ BİR KISMI

Dost Dediğin Ben dost tanıdım Beş para etmez ciğeri Serseri,adi,menfaatçi,çakal Dostusun yedirdin mi Düşmanısın vermedin mi İşte böyle bir it bizimkisi Ben dost tanıdım Candan,yürekten,aslan Canımı versem gam yemem Ne paradadır gözü ne de dalaverede Özü sözü bir can dost aslan dost Ben dost tanıdım İyi günde olan Ben can tanıdım Kötülerde yalnız bırakmayan Yiyen,el açan,dilenen Dost gördüm lanetledim Ben dost gördüm sonradan gören Kendini unutan her anı utançla dolan Hiç bir işi insanlığa sığmayan Ben dost gördüm Mülkünü kaybeden insanlığa sığınan Ben dost gördüm adam olan Özünü unutmayan Ben dost gördüm hayvandan farkı olmayan Ben dost gördüm Ona can kurban   Dinçer Çankaya

Babam O derya yürekli dünyayı algılamış ve coşkun bir yürekle sevdalar yaşatmış ezginliğin doruğunda felsefeler üretmiş canım babam yüce insan feleğin her türlü çamberine zar atmış dostsuz kalmış zalim gecelerde isyan etmezcesine.... hiç ağlamamış zalimliğe direnmiş direnmiş güzel bir yaşam mutlu geleceklere Ekmek mi yok bulmuş getirmiş evladı ağlamış o susturmuş güvenle ve özgürlüğe mutluluğa olan inancıyla... görmüş dost ihanetini hiç yadıtgamamış okumuş okumuş bilimin en yücesini ve acımış kahpeliklere...... Benim babam onur abidesi bilge insan gönlümün kralı büyük emekçi canım babam herşeyim olan yüce insan...   Dinçer Çankaya