''NAFİYE TEKİN TEKBAŞ YAZDI''

Sanki çocukluğumun üzerinden asırlar geçmiş gibi. Her şeyin kıymetini bildiğimiz o güzel günler. Gözlerimin önünde canlanıyor.

Gıdalarımızın hormonsuz,obez kelimesinin hayatımıza girmediği, musluğa ağzımızı dayayıp su içtiğimiz yılları özlüyorum.

İmkansızlık ve oyuncaksızlıktan, erkek çocukları plastik arabaya telden bir direksiyon yapıp, kızlarında annelerinin yaptığı bebeklerle, hayal güçlerini kullanıp, saatlerce oynadığı yıllar.

Şimdi ise çocukların odaları oyuncakçı dükkanları gibi. Ama çok çabuk sıkılıp, kenara atıyorlar. Hepsinin ellerinde ya cep telefonu yada bilgisayar var.

Yine de hep daha fazlası diyorlar.

Dizlerimiz oyun oynarken düşmekten kabuk bağlardı, ama hiç ağlamaz üzerimizi çırpıp tekrar ayağa kalkardık. Özgüvenliydik. Ama bizler şimdi çocuklarımıza, koşma... Düşersin, terlersin diyoruz.

Arkadaşlık ilişkilerimizde ahhh ahh...

Mahallede herkes arkadaş, okulda da aynı .. Ölümüne dostluklar. Parmağımızı kesip kan kardeşi olacak kadar. Birbirimizin sırrını ölene kadar saklardık. Şimdi biriyle küssen, amanın bende nasılsa arkadaş çokk, oysaki hepsi kuru kalabalık, iyi gün dostu. 

Tüm komşularımız herkesin birbirlerinin sülalesini bile tanıdığı, kocaman bir aile gibiydi.

Nerede şimdi o samimi dostluklar. Şimdi üst katımızda kimler oturuyor, ondan bile haberimiz yok.

Mahallenin delikanlıları, komşu kızlarını koruyup kollarlar dı. Şimdi ilk önce mahalledeki kızlara niyet bozuluyor.

Mektuplar ne kadar önemliydi.gelen mektuplar gözümüz gibi saklanır, gerektiğinde tekrar tekrar okunurdu. Bayramlarda özenle seçilen tebrik kartları, yazarken gösterilen özen ve heyecan şimdi hiç bir özel günde yok. Herkes birbirine toplu mesaj gönderiyor.insanlar sünnete düğüne bile mail ile davet ediyorlar, mail s m s, her türlü mesajı, her ne kadar özel ve sevdiğimiz insanlardan gelse bile, tek tuşla silebiliyoruz. Kıymeti yok gözümüzde.

Evlilik ise en fazla dejenere olan.

Yıllarca tek bir kızın peşinden koşulur aracılar vasıtasıyla.

 Allah'ın emriyle istenirdi. Şimdi kendileri buluyor, birincide kendi aralarında sözleniyorlar,buluşmada kendi aralarında sözleniyorlar,ikinci buluşmada evleniyorlar, üçüncü buluşmada ise biz ayrıldık diyorlar. Oysa'ki karı kocaların birbirlerine bey hanım diye hitap ettiği günler .. Şimdi yüz göz karı kocalar kan ka misali...

Örnekler o kadar çokki

Bayramlar bizim için akrabaları görüp bayramlaşmak, hayır dualarını almaktı.şimdi ise tatile gitmek yada a v m lerde

gezmeyi tercih ediyorlar.

Evlerimiz küçük olsa da kalabalık vede mutluyduk. Evlerimiz şimdi büyük ama ne yazık ki büyüklerimiz huzur evlerinde.

Çok arkadaşımız var ama dostumuz yok.

Her şeyimiz var ama arkadaşımız yok.

Çok az seviyoruz çok sık nefret ediyoruz.

Hayatımız siyah beyazdı ama şimdi renkli olmasına rağmen daha soğuk ve daha mat

                                                                     ...Nafiye TEKİN TEKBAŞ...

                                                                                                       .RESSAM & YAZAR& ANNE.